Yes, het hoge woord was eruit en vol goede moed ging ik voor mezelf aan de slag. Ik wandel graag en tijdens die wandelingen brainstormde ik met mezelf over wat ik wilde aanbieden, waar ben ik goed in en vooral hoe bouw ik daarmee mijn onderneming op? Ik vroeg het ook aan mensen om me heen en kwam toen op het idee om een VA opleiding te gaan doen. Een fantastische manier om dicht bij jezelf te komen, te leren luisteren naar jezelf en een houvast om je bedrijf op poten te zetten.
Ik ben Mariëlla (34) en ik woon samen met de mijn partner Frank en mijn 2 kinderen Yentl en Dylan in het Zeeuwse Goes. Ik heb inmiddels ruim 12 jaar ervaring in loondienst in diverse ondersteunende functies en ook van diverse ICT-programma’s. Meer over mijzelf lees je in mijn (ondernemers) reisverslag.
Ik bied verschillende diensten aan.
Voor vragen of aanbiedingen neem contact met mij op.
Mijn reis richting het ondernemerschap
Heel cliché is, net als bij de meeste ondernemers, mijn ondernemersreisverhaal eerder begonnen als dat Fixed by Mariël staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Maar ook weer niet zo vroeg dat ik regelmatig hoor van ‘goh, als kind van 8 jaar bakte jij al koekjes om te verkopen’. Of ‘als het bijna Koninginnedag was dan zocht jij speelgoed uit om te verkopen op je kleedje’. Dit blijkt dus helemaal niet noodzakelijk te zijn, de ondernemer in je kan ook ‘gewoon’ groeien net als jij zelf gegroeid bent tot de persoon die op een gegeven moment het ouderlijke huis verliet en je eigen plekje vond.
“de ondernemer in je kan
ook ‘gewoon’ groeien…”
Mijn jeugd kenmerkt zich vooral door onbezorgde jaren waarin ik samen met mijn 2 zusjes niets te kort gekomen ben. Mijn ouders werkten allebei, mijn vader had zelf een eigen bedrijf en mijn moeder werkte parttime waarbij mijn oma voor ons zorgde als ze beiden aan het werk waren. Wij woonden in een dorp en de basisschool was op loopafstand. Als gezin gingen we elk jaar skiën met familie en in de zomer zochten we de zon op. Maar toch ging voor niks alleen de zon op, want ondanks dat er veel mogelijk was werd ons vanaf jonge leeftijd duidelijk gemaakt dat geld niet gelukkig maakt en je kostbaarste, dierbaarste bezit niet met geld te koop is: liefde voor elkaar.
Natuurlijk was niet alles rozengeur en maneschijn is of dat elk huisje zijn
kruisje heeft dat was zeker niet alleen bij de buren of de mensen uit een
straat verderop van toepassing. Ik heb ook periodes gekend waarin ik op eieren
liep en mijn best deed om niet de aandacht op me te vestigen. Iets wat je
onbewust meeneemt door je tienerjaren richting je leven na school en studie. Het
heeft mij gedeeltelijk gevormd en besef dat ik dit best lang heb meegedragen.
Na mijn afstuderen in 2009 heb ik diverse backoffice functies gehad,
klachtenafhandeling, planning, customer service. Zelfs nog een tijdje een
functie met een stukje front office erbij, superleuk, contact met mensen. Of
het nou klanten, bezoekers, patiënten of leveranciers waren, dat heb ik
opgeslagen als waardevol van elke functie. Als ‘mensen mens’ werken met en voor
mensen en mijn creatieve, behulpzame, vastberaden met een tikkeltje humor zelf
kunnen zijn. Dat had ik voor ogen, maar je voelt het al aankomen, dat vond ik
niet. Ja, tijdelijk, maar niet in die mate waarin ik het belangrijk en
waardevol vond voor mezelf.
Maar nadat de knoop was doorgehakt eind 2020 en ik echt voor mezelf begon te kiezen voelde ik toch nog een zekere mate van onrust naast het gevoel van vrijheid wat ik ook ervaarde. Er brak een periode aan met wat ups en downs en twijfel van ‘help, heb ik wel de goede keuze gemaakt?’. Maar waarom wist ik ook niet dus ik voelde wel dat dit de goede keuze was voor. De start met de VA opleiding voelde daarom ook als een nieuwe start en als een warm welkom bij mensen die (gedeeltelijk) in het hetzelfde schuitje zaten als waar ik me bevond.
“als mensen men werkt
met en voor mensen…”
Dus eigenlijk heb ik, naast de ellende voor de samenleving die Covid-19 met zich meebracht, persoonlijk ook positieve ontwikkelingen uit deze nog steeds niet afgesloten periode. En ik hoop ook nog vele stapjes te kunnen maken die mij brengen wat ik nodig heb.
